پرویز پورحسینی و همسرش + عکس و بیوگرافی

بیوگرافی پرویز پور حسینی

پرویز پورحسینی در سال 1320 در تهران متولد شد. فارغ التحصیل بازیگری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال ١٣54.

خبرداغ : ارزش سهام عدالت من ( جمعه 7 اذر )

کلاس بازیگری

یک دوره کامل آموزش بازیگری را در کلاس های آزاد هنرهای دراماتیک زیر نظر حمید سمندریان در سال 1339 گذراند سپس با همکاری وی و پری صابری در سال 1341 گروه نمایشی پاسارگاد را ایجاد کرد.

خاطرات کودکی و علاقه به ادبیات

در کودکی ناچار به کار کردن بودم و شغل من کار در یک صحافی بود. در صحافی کتاب ها و مجلات زیادی از زیر دستم می گذشت و در مواقع استراحت بسیاری از آنها را مطالعه می کردم و گاهی آنقدر محو خواندن می شدم که به من ایراد می گرفتند. اکثر کتاب ها تاریخی بود و گاهی کتاب های نادر و کمیاب و از همین جا بود که من به کتاب علاقه مند شدم

فعالیت قبل از انقلاب

نخستین کار تصویر پرویز پورحسینی، فیلم سینمایی «چشمه» به کارگردانی آربی آوانسیان بود که در ۱۳۵۱ خورشیدی اکران شد. این تنها فعالیت تصویری وی قبل از انقلاب بود.

ازدواج

پرویز پورحسینی متاهل است و ازدواج کرده وی یک پسر متولد ۱۳۵۳ دارد که از او ۲ نوه یک پسر به نام سپهر ۱۱ ساله و یک دختر به نام ستاره ۹ساله دارد

علاقه به خواندن کتاب

من به خواندن تاریخ بیهقی بسیار علاقه دارم و بارها شروع به خواندن آن کرده ام اما هربار متنی و کاری دستم رسیده است که مجبور به کنار گذاشتن آن شده ام. گاهی می شود سر صحنه کتاب برد و در پشت صحنه مطالعه کرد اما تمرکز کافی نمی توان کرد.

برنامه غذایی پرویز پورحسینی

پرویز پورحسینی: از شانس خوب من همسر من غذا را خراب نمی کند؛ یعنی سعی می کند تا حد امکان غذا سالم بماند و با پختن یا جوشاندن زیاد، له و بی خاصیت نشود; بنابراین بیشتر غذای ساده و سالم می خوریم. البته خود من اصلا شکمو نیستم و غذا، برای من مساله مهم و تعیین کننده ای نیست و به مقدار کمی غذای ساده بسنده می کنم. همسر من مخالف غذاهای فوری یا فست فود است و بیشتر غذا را آ ب پز می کند یا می گذارد با روغن خودش بپزد; یعنی روغن استفاده نمی کند و همیشه سعی دارد که کیفیت غذا حفظ شود.

یک آرزو

پرویز پورحسینی می گوید اگر بازیگر نمی شدم، حتما دوست داشتم در کار چاپ و نشر کتاب فعالیت کنم. آرزوی زندگی ام هم، خیلی خصوصی است.

توصیه به نسل جوان

توصیه ای که به نسل جوان می کنم این است که در کنار کار هنری، شغل دیگری برای امرارمعاش داشته باشند. چون هنر در کشور ما درحال حاضر به عنوان یک شغل به رسمیت شناخته نمی شود.» او افزود: «یعنی اگر می دانستم که وضع این گونه خواهد شد، ممکن بود شغل دیگری هم در کنار بازیگری داشته باشم. شغلی را که به حرفه ام لطمه وارد نکند، برای روزهای مبادا انتخاب می کردم چون دیده شده اکثر پیش کسوتان ما در شرایط بدی روزهای آخر عمرشان را گذرانده اند.